بررسی متون ادبی
آزیتا مرادی؛ منصوره تدینی؛ مسعود پاکدل؛ سیما منصوری
چکیده
«صدسال دگر» و «نوای کاروان» دو مجموعة منتشر شدة تازهای است که به همت فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی از میراث نیما یوشیج چاپ شده است. تئوریهای نیما یوشیج دربارة شعر و شاعری در مجموعههای چاپ شدة پیشین او آمده است و سیر تحولات شعری او را میتوان ترسیم کرد؛ با این وجود بسیاری از اشعار دیگر نیما یوشیج در این دو دفتر ...
بیشتر
«صدسال دگر» و «نوای کاروان» دو مجموعة منتشر شدة تازهای است که به همت فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی از میراث نیما یوشیج چاپ شده است. تئوریهای نیما یوشیج دربارة شعر و شاعری در مجموعههای چاپ شدة پیشین او آمده است و سیر تحولات شعری او را میتوان ترسیم کرد؛ با این وجود بسیاری از اشعار دیگر نیما یوشیج در این دو دفتر اخیر وجود دارند که در تحلیل روند تحولات شعری او بسیار حائز اهمیتاند. در پژوهش حاضر با در نظر گرفتن مهمترین نظریات نیما از جمله توجه به سمبلیسم، دکلماسیون و روند طبیعی کلام، الگوی وصفی و روایی، عینیت و ذهنیت، هارمونی و استحاله به بررسی این دو مجموعه پرداختهایم. نتایج نشان میدهد که نیما برای رسیدن به سمبلیسم علاوه بر ادبیات غرب به ادبیات کلاسیک خصوصاً «تمثیل» و «نمادهای عرفانی» علاقة زیادی نشان میدهد. علاوه بر ساختار نمایشی، نیما از ظرفیت «روایت» و «داستان» برای بیان مطالب خود استفاده میکند و تلاش میکند تا با طبیعت درآمیزد و برخلاف شعر کلاسیک، توصیفی عینی و بیرونی از آن ارائه بدهد. نیما شعر کلاسیک را دارای وحدتی انداموار نمیبیند و تمام عناصر شعر را در راستای ایجاد یک ترکیب هماهنگ که آن را «هارمونی» و «فرم» مینامد، قرار میدهد.
