در این جستار ضمن معرفی روش تأویل پدیدار شناسی هرمنوتیکی آثار هنری، برتری‌های آن به روش‌های موجود و غالبی چون ساخت‌گرایی و پدیدار شناسی نشان داده می‌شود. در این راستا، شعر «دیوار» احمد شاملو مورد بررسی قرار گرفته و تحلیل شده است. این تحلیل در ساحت‌های پدیدار شناختی، اسطوره‌ای، زمانمندی، تاریخمندی، و نهایتاً بیناذهنی انجام می‌پذیرد و در هر بار معناداری اجزاء در پرتو معنای کل و معنای کل در پرتو اجزاء وجهی از معنای شعر را در اینهمانی شعر می‌نمایاند. نشان داده خواهد شد که دال و مدلول چه بازی‌های متنوعی می‌توانند داشته باشند و نماد در این رویکرد ورای یک رابطه یک به یک بین دال و مدلول است.
)