دیوان حافظ شیرزای همواره منبع الهام شاعران و غزل سرایان بزرگ ایرانی بوده و هست، ناقدان و شارحان اوقات طولانی از عمر خویش را صرف فهم و درک و بررسی موشکافانه این دیوان نموده اند، عظمت و بزرگی حافظ، و ظرافت و دقت معنایی شعرا باعث شده است که ترجمه غزل های وی کاری بسیار دشوار جلوه نماید، و کمتر کسی قادر باشد که معانی این غزل ها را آن گونه که شایسته است به زبان های دیگر منتقل نماید. کتاب دیوان عشق که ترجمه بخشی از غزلیات حافظ به عربی است، تلاشی در این راستا بوده است که در نگاه اول خواننده آشنا با دو زبان و ادبیات فارسی و عربی را متوجه اختلاف سطح متن اصلی و ترجمه آن می نماید. با مطالعه کتاب دیوان عشق که از پنح قسمت اصلی تشکیل شده است مواردی چند بنظر آید که در ذیل می آید. قسمت های اصلی کتاب عبارت است از: 1- مقدمه آقای مشایخ فریدنی 2- قصیده آقای صلاح صاوی در بزرگداشت حافظ 3- در اکرام و تبجیل اساتید عظام آقایان مشایخ فریدنی، بهاءلدین خرمشاهی، احمد طاهری عراقی و غلامرضا أعوانی، از یکدیگر، و اظهارنظر درباره آقای صاوی و کارهایشان 4- پیش درآمدی بر تحقیق و بررسی شعر حافظ که آقای صاوی در آن نظرات خود را پیرامون شعر حافظ ابراز داشته اند این بخش از نثری شیوا برخوردار است، اما برگردان هایی که به صورت نثر از ابیات داده شده هرگز هم پایه اشعار حافظ، و حتی هم سطح با نثر کلی متن خود ایشان نیز نمی باشد
)