مریم قنبریان شیاده؛ محسن ذوالفقاری؛ حسن حیدری
چکیده
گفتمان کلامی نثر مدرن، با سازه‌هایی در‌هم‌بافته از پیرنگی آگاهانه و هنری شکل گرفته است به‌طوری‌که بازی نشانه‌ها در متن، چنان همگام با ذهنیت و حافظه‌ی شخصیت، سیال وگریزان می‌شود که ابهام، مؤلفه‌ی خاص روایت مدرن می‌شود؛ اما نشانه‌شناسی لایه‌ای با خوانش دقیق و نظام‌مند به تعامل لایه‌های متنی در اثر توجه می‌کند تا در رمزگان‌های ...
بیشتر
گفتمان کلامی نثر مدرن، با سازه‌هایی در‌هم‌بافته از پیرنگی آگاهانه و هنری شکل گرفته است به‌طوری‌که بازی نشانه‌ها در متن، چنان همگام با ذهنیت و حافظه‌ی شخصیت، سیال وگریزان می‌شود که ابهام، مؤلفه‌ی خاص روایت مدرن می‌شود؛ اما نشانه‌شناسی لایه‌ای با خوانش دقیق و نظام‌مند به تعامل لایه‌های متنی در اثر توجه می‌کند تا در رمزگان‌های متعدد، با عنایت به بستر بافت، به دلالت‌های صریح و ضمنی نشانه‌ها در فرایند معنایی بپردازد. «ابوالهول» نام داستانی کوتاه اثر فرشته ساری است که در دهه هشتاد نوشته شده است. خودگویی‌های راوی که گویی روایت نمادینی از تجسم حافظه و ضمیر ناخودآگاه او در زمینه‌ی سرنوشت زنان است، چنان بار معنایی مکان‌هایی مانند کاروانسرا و تاریکخانه را به همراه کنشگران انسانی و غیر انسانی، زایا نشان می‌دهدکه پدیدار‌شناسی خوانش با رویکرد نشانه‌شناسی لایه‌ای، علاوه بر دخالت عناصر پیرامتنی در دلالت، به لایه‌های زمانی، مکانی، زیبایی‌شناختی و کنشگران در رمزگان‌ها توجه می‌کند تا بار معنایی آن‌ها را در فرایند معنایی داستان نشان دهد؛ اما در «پی‌رفت» فرایند معنایی سوژه‌ی مدرن در مسیرِ «شدن»، که به «شوِشگر» ی متعالیِ راوی انجامید، علاوه بر نقش بارز «افعال مؤثر»، به «انفصال» راوی در «نقصان معنا» نیز توجه شد تا تفاوت شخصیت داستان‌های سنتی و مدرن در جستجوی ابژه‌ها نشان داده شود.
