بررسی متون ادبی
فروزنده عدالت کاشی؛ محبوبه مباشری
چکیده
استعاره مفهومی از مقوله‌های بنیادی زبان‌شناسی شناختی است. مقوله زبانی که صرفاً مربوط به واژه‌ها نیست، بلکه از فرآیندهای تفکر انسان است و زبان را از حدّ شگردی بلاغی به سطح وسیله‌ای برای اندیشه عمیق‌تر و شناخت والا می‌رساند. با توجه به این که شیوه حرکت و سیر تعالی در آموزه های عرفانی به زبان رمز است و عرفان قلمرو هنری زبان، در معنای ...
بیشتر
استعاره مفهومی از مقوله‌های بنیادی زبان‌شناسی شناختی است. مقوله زبانی که صرفاً مربوط به واژه‌ها نیست، بلکه از فرآیندهای تفکر انسان است و زبان را از حدّ شگردی بلاغی به سطح وسیله‌ای برای اندیشه عمیق‌تر و شناخت والا می‌رساند. با توجه به این که شیوه حرکت و سیر تعالی در آموزه های عرفانی به زبان رمز است و عرفان قلمرو هنری زبان، در معنای یک نظام اشاری است و از آن جا که در نظریه شناختی، استعاره به عنوان پدیده‌ای در کلیت‌زبان حضور جهت دهنده دارد به این معنی که یک حوزه مفهومی براساس حوزه مفهومی دیگر شناخته می‌شود این استعاره در اشعار عرفانی راه پیدا کرده است. عماد فقیه کرمانی از عارفان قرن هشتم، در طریقت نامه که آن را در ده باب و هر باب را در ده فصل در آداب سیر و سلوک و وظایف سالکان و مقامات و احوال عارفان سروده، کمال محبت به حق تعالی را عشق می‌داند. در این پژوهش ابتدا گزارشی از زندگی عمادالدین فقیه کرمانی،طریقت نامه، استعاره مفهومی داده شده و در آخر، به بررسی استعاره مفهومی عشق در طریقت نامه پرداخته شده است. از آن جا که استعاره مفهومی دارای دو حرکت از مبدا به مقصد است، و بر این اساس دارای سه بار معنایی مثبت، منفی و خنثی می‌شود نتیجه این پژوهش این است که عماد از دو طریق انتقال معنا و تغییر معنا، توانسته معناهای تازه ای به عشق داده، و با ایجاد تعلیق در معنای واژه‌ها ،خواننده را در گرفتن معنا و تعابیر گسترده‌تر آزاد بگذارد.
