بررسی متون ادبی
ناهیده زرعی؛ محمد خزانه دارلو
چکیده
یکی از مفاهیم اساسی در معنی‌شناسی، حروف اضافه و ربط است که از دیرباز در متون فارسی کاربرد فراوان داشته‌اند و در معانی مختلف به کار رفته‌اند. آشنایی با معانی این حروف و کاربردهای متعدد آن‌ها، نقش مهمی در رسایی و شیوایی متون کهن فارسی دارد. در نفثة‌المصدور حروف اضافه و ربط به شکل گسترده‌ای به‌کار رفته است که در برخی موارد کارکردهای ...
بیشتر
یکی از مفاهیم اساسی در معنی‌شناسی، حروف اضافه و ربط است که از دیرباز در متون فارسی کاربرد فراوان داشته‌اند و در معانی مختلف به کار رفته‌اند. آشنایی با معانی این حروف و کاربردهای متعدد آن‌ها، نقش مهمی در رسایی و شیوایی متون کهن فارسی دارد. در نفثة‌المصدور حروف اضافه و ربط به شکل گسترده‌ای به‌کار رفته است که در برخی موارد کارکردهای متفاوتی دارند. دستهای از آن‌ها فقط حرف اضافهاند، گروهی دیگر حرف ربطاند، تعدادی نیز در کاربردهای گوناگون به عنوان حروف اضافه و ربط، صفت، قید و پیشوند فعل به کار رفته‌اند که با توجه به بافت و معنای جمله کاربرد آن‌ها مشخص میشود. مقالۀ حاضر با روش توصیفی– تحلیلی به بررسی مفاهیم و معانی گوناگون این حروف میپردازد. نتایج حاصل از این پژوهش مؤید آن است که این حروف، دارای شبکۀ معنایی چندگانهاند. حروف «از»، «به»، «تا» و... همچنین کاربرد حروف اضافۀ ساده و حروف ربط ساده بسیار گستردهتر بوده است و حروف اضافۀ مرکب و ربط به صورت محدود به کار رفته است. فراوانی نسبی حروف اضافۀ ساده 51 درصد از کل متن را به خود اختصاص داده است. حرف ربط سادۀ «به» از بیشترین بسامد برخوردار است که 256 بار تکرار شده است. انجام این کار، برخی مشکلات در فهم آن را برطرف خواهد کرد.
علی تسلیمی؛ ناهیده زرعی؛ محمد علی خزانه دارلو
چکیده
نگرش انسان نسبت به جهان، متأثر از نظام گفتمان‌هاست. تحلیل متن بهتر از هر روش دیگری، می‌تواند فرایندهای اجتماعی- فرهنگی را به هر شکلی که پدیدار شوند، با همه سرشتشان نشان دهد. در این میان می‌توان از گفتمان لاکلا و موف که از جنبه‌هایی به فوکو نزدیک‌تر است؛ استفاده کرد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد تحلیل گفتمان، صورت‌بندی‌های ...
بیشتر
نگرش انسان نسبت به جهان، متأثر از نظام گفتمان‌هاست. تحلیل متن بهتر از هر روش دیگری، می‌تواند فرایندهای اجتماعی- فرهنگی را به هر شکلی که پدیدار شوند، با همه سرشتشان نشان دهد. در این میان می‌توان از گفتمان لاکلا و موف که از جنبه‌هایی به فوکو نزدیک‌تر است؛ استفاده کرد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با رویکرد تحلیل گفتمان، صورت‌بندی‌های گفتمانی را که خیام در نوروزنامه به کار گرفته است، تحلیل و تبیین میکند. این بررسی با سازوکارهای مفصلبندی گفتمانی، نشان میدهد که گفتمان مورد التزام خیام، گفتمانی مادی و فرهنگی است که در بازتولید گفتمان نوروز، نقش اساسی ایفا میکند. جشن نوروز دال مرکزی گفتمان است که گفتمانهایی چون طب، نجوم و عقاید خرافی، حول آن انتظام مییابند. در بین عناصر گفتمانی نوروزنامه، عنصر شراب که کاملاً مستیآوراست، جلوهی برجستهای دارد.
