غلامرضا سلیمی؛ زهرا رفیعی
چکیده
التّفاصیل یکی از معروف‌ترین آثار طنز معاصر است که از طریق نقیضه‌پردازی مفاهیم انتقادی- سیاسی را به مخاطبان خود منتقل می‌کند. این کتاب بر خلاف آثار دیگر این حوزه که معمولاَ تاریخ مصرف مشخّصی دارند، هنوز جذّاب و شیرین است.به نظر می‌رسد؛ بخش عمده‌ای از زیبایی‌های این اثر به زبان آن مربوط است. به باور اغلب منتقدین، زبانِ التّفاصیل ...
بیشتر
التّفاصیل یکی از معروف‌ترین آثار طنز معاصر است که از طریق نقیضه‌پردازی مفاهیم انتقادی- سیاسی را به مخاطبان خود منتقل می‌کند. این کتاب بر خلاف آثار دیگر این حوزه که معمولاَ تاریخ مصرف مشخّصی دارند، هنوز جذّاب و شیرین است.به نظر می‌رسد؛ بخش عمده‌ای از زیبایی‌های این اثر به زبان آن مربوط است. به باور اغلب منتقدین، زبانِ التّفاصیل به شدّت تحت تأثیر زبان گلستان است. از منظر زبان‌شناسی، جمال‌شناسیِ زبان سعدی در تلفیق دلنشین زیبایی‌های برونه و درونۀ زبان است. حال، پرسش این است: تولّلی در انتقال مفاهیم سیاسی- انتقادی از زیبایی‌های زبان سعدی چه بهره‌ای برده که طنزش هنوز از جذّابیّت خاضی برخوردار است؟ این مقاله با تلفیق زبان‌شناسیِ ساختارگرا و زبان‌شناسیِ نقش‌گرا و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، عناصر زبانی را در کتاب التّفاصیل بررسی کرده است. نتایج تحقیق بیانگر آن است که تولّلی در خلق التّفاصیل زیبایی‌های درونۀ زبان سعدی را درک نکرده، به همین دلیل نتوانسته از ویژگی‌های آن بهرۀ چندانی ببرد. با این وجود، وی زیبایی‌شناسی برونۀ زبان گلستان را به خوبی دریافته و از آن در خلق زیبایی‌های زبان التّفاصیل استفاده نموده است. مهم‌ترین نمودهای این نوع زیبایی-شناسی در بازی‌های زبانی، کاربرد عناصر علم بیان، بدیع لفظی و معنایی به چشم می‌خورد.
