نگاهی به چگونگی پیدایش «سبک هندی» در شعر منظوم فارسی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

در چند سالل گذشته، در برخی از نوشته هایم (‌ 9 و 10) به این نکته اشاره کردم که طبقه بندی سبک های شعر و نظم فارسی برحسب مناطق جغرافیایی و طرح سبک هایی نظیر ترکستانی، خراسانی، عراقی و نیز هندی تا چه اندازه نارساست و از این طریق نمی توان به توجیهی برای چگونگی تحول و پیدایش سیک های ادبی دست یافت.
شاید در این میان، یکی از عمده ترین مشکلات سبک شناسان، دستیابی به دلیل یا دلایل توجیهی برای پیدایش سبکی باشد که گاه «سبک اصفهانی» و اغلب «سبک هندی» نامیده شده است. (‌ 2، ص 20). مسلماً این توجیه که گروهی از شاعران ایرانی به دلیل عدم توجه پادشاهان صفوی به شعر و هنر شاعری، به هندوستان مهاجرت کرده اند و این سبک را در دربار گورکانیان پدید آورده اند، علمی نیست، زیرا اگر قرار باشد، مهاجرت و حضور در کشوری دیگر به پیدایش چنین سبکی منجر شده باشد، شاعرانی چون غنی کشمیری یا بیدل نمی توانستند تحت تأصیر چنین مهاجرتی قرار گرفته باشند و دلیلی هم برای گرایش به چنین سبکی در سروده های شاعرانی چون صائب ثابل تصور نخواهد بود و تنها می توان شاعرانی نظیر عرفی شیرازی، نظیر نیشابوری، یا طالب آملی را برای تأیید چنین دیدگاهی نمونه آورد که به هندوستان مهاجرت کرده باشند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Relationship Between Translatology and Linguistics

نویسنده [English]

  • korosh safavi
چکیده [English]

The present paper is attempted to investigate the relationship between translatology, the scientific study of translating/translation, and linguistics and determine where it stands as opposed to other sciences within the framework of humanities. To achieve this, the paper will embark on introducing private and social languages. Then, reference will be made to translating and types. Later, the manner in which message is interpreted will be dealt with, leading to pausing the main question, the answer to which will indicate whether or not translatology should necessarily considered as a sub-branch of the study of language.