سخن سالار بزرگ شروان خاقانی را با سپاهان و سپاهیان پیوند و ماجرایی بوده است که بازتابی از آن را در سروده‌ای از این چامه سرای سترگ آشکارا می‌توانیم یافت، در چامه‌ی ستوار و گران‌سنگ صفاهان. خاقانی چامه‌ی صفاهان را در دومین سفر خویش به کعبه که در 551 هجری انجام شده است، سروده است. او خود در بیتی از این چامه سال سفرش را به شمار جمّل باز نموده است: در سنه «ثانون الف»، به حضرت موصل، راندم ثانون الف سزای صفاهان در آن شمار، «ثا» برابر با 500 است و «نون» برابر با 50 و «الف» برابر با 1. این سه بر هم سال سفر را که 551 است پدید می‌آورند. خاقانی گزارش این سفر را در تحفه العراقین خویش در پیوسته است. این در پیوسته کهنترین سفرنامه‌ی سروده در ادب پارسی است.
)