The Myth of the Early Kings in the Persian Historical Texts

Document Type : Research Paper

Authors

Abstract

Demystification is a process in which we try to historicize and realize mythical phenomena and characters. This concept was first used for the interpretation of religious texts, especially the message of Jesus Christ. Demystification is sometimes defined as revealing the hidden content of the symbols. It is also meant as removing mythical stories and anecdotes from religious and non-religious texts. It is also conceptualized as historicizing mythical elements, phenomena and characters. In this study which is a descriptive-analytical one, demystification is defined as historicizing phenomena and characters. This is to show if the Early Kings have been demystified or not. The results show that the Early Mythical Kings have been placed in a particular time and place throughout the history books. This is a good evidence that these mythical characters have been demystified to some extent and placed within particular times and places.

Keywords


منابع و مآخذ
آیینه‌وند، صادق. (1369). مکتب تاریخ‌نگاری. چ 1. تهران: انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
ابن‌بلخی، ؟. (1363). فارسنامه. به کوشش گای لستر آنچ و آلن نیکلسون. چ 2. تهران: دنیای کتاب.
الیاده، میرچا. (1384). اسطورة بازگشت جاودانه. ترجمة بهمن سرکاراتی. چ 2. تهران: طهوری.
اهری، نجم. (1388). تاریخ شیخ اویس. به کوشش ایرج افشار. تبریز: ستوده.
بناکتی، داود‌بن محمّد. (1378). تاریخ بناکتی. به کوشش جعفر شعار. چ 2. تهران: دانشگاه تهران.
بهار، مهرداد. (1376). جستاری چند در فرهنگ ایران.چ 3. تهران: فکر روز.
ــــــــــــــ . (1362). پژوهشی در اساطیر ایران. تهران: توس.
پالمر، ا. ریچارد. (1390). علم هرمنوتیک. ترجمة محمّدسعید حنایی. چ 6. تهران: هرمس.
پورداود، ابراهیم. (1377).  یشت‌ها. ج 1 و 2. تهران: نشر اساطیر.
پیرنیا، حسن. (1383). عصر اساطیر تاریخ ایران. تهران: هیرمند.
تاریخ سیستان. (1381). تصحیح محمّدتقی بهار. تهران: معین.
جوزف کارنوی، آلبرت. (1383). اساطیر ایرانی. ترجمة احمد طباطبایی. چ 2. تهران: علمی ـ فرهنگی.
خالقی ‌مطلق، جلال. (1372). گل‌رنج‌های کهن. به کوشش علی دهباشی. تهران: نشرمرکز.
خوافی، فصیح. (1386). مجمل فصیحی. تصحیح محسن ناجی‌نصرآبادی. تهران: اساطیر.
حسین‌زاده، حمزه. (1384).  ضحّاک از اسطوره تا واقعیّت. تهران: ترفند.
دادگی، فرنبغ. (1369). بندهشن. تصحیح مهرداد بهار. تهران: توس.
دوست‌خواه، جلیل. (1371). اوستا کهن‌ترین سرودها و متن‌های ایرانی. تهران: مروارید.
رستگار فسایی، منصور. (1383). پیکرگردانی در اساطیر. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
سرکاراتی، بهمن. (1378). سایه‌های شکار شده. تهران: قطره.
صفا، ذبیح الله. (1390). حماسه‌سرایی در ایران. تهران: فردوس.
صدیقیان، میهن‌دخت. (1376). فرهنگ اساطیری ـ حماسی ایران به روایت منابع بعد از اسلام. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
طبری، محمّد‌بن جریر. (1378). تاریخ الرسل و الملوک. تصحیح محمّد روشن. چ 2. تهران: سروش.
فردوسی، ابوالقاسم. (1387). شاهنامه. سعید حمیدیان. چ 12. تهران: قطره.
کریستن سن، آرتور. (1377). نخستین انسان و نخستین شهریار. ترجمة ژاله آموزگار و احمد تفضلی. تهران: چشمه.
کزّازی، میرجلال‌الدّین. (1372). رؤیا ـ حماسه ـ اسطوره. تهران: مرکز.
کوورجی کویاجی، جهانگیر. (1380). بنیادهای اسطوره و حماسة ایران. گزارش جلیل دوست‌خواه. چ 2. تهران: مرکز گفتگوی تمدّن.
گردیزی، عبدالحی‌بن ضحّاک. (1378). زین‌الاخبار. به اهتمام رحیم رضازاده ملک. تهران: دانشگاه تهران.
مختاری، محمّد. (1379). اسطورة زال. چ 2. تهران: نشر توس.
مالمیر. تیمور. (1378). «ساختار فنّی شاهنامه». کاوشنامه. س 9. ش 16. صص200ـ 221.
ـــــــــــــــ . (1384). قهرمانان آرمانی ایران. قم: نشر ماه حرا.
مجمل التّواریخ و القصص.(بی‌تا). به کوشش محمّدتقی بهار.کلالة خاور. کتابخانة آنلاین تاریخ اسلام.
مستوفی، حمدالله. (1362).  تاریخ گزیده. عبدالحسین نوایی. چ 2. تهران: سپهر.
Bartholomae, Christian. 1961. Altironisches wo rterbuch. Reprint. Berlin.