@article { author = {tamimdari, ahmad}, title = {Language, Arabic Literature, and Islamic Studies in Bangladesh}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {1-13}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6233}, abstract = {With the beginnin!i, of Moslem reign in Bengal province from the beginning of 131 Century A.D. , equal to 7th Century H.Q., Islamic system of thought and education prevailed over, and Farsi and Arabic came into vogue. Farsi became the formal language, however, Arabic remained the language of religion. Qhazi Rokneddin-e Hanafi Bokhara'i who translated the book "Amrikund" from Sanskrit into Arabic and Farsi, was the first scholar with mastery over the Arabic language. Hundreds of books were written in Farsi and Arabic and thousands of schools were established. Generally speaking, prevalence of Farsi and the teaching of Arabic through Farsi and Islamic religion transferred the culture of Bengal from the ancient to the modern times.}, keywords = {}, title_fa = {زبان، ادب عربی و علوم انسانی بنگلادش}, abstract_fa = {با آغاز فرمان روایی مسلمانان در استان بنگال از ابتدای قرن سیزدهم میلادی، قرن هفتم قمری، دستگاه فکری و تعلیم و تربیت اسلامی رایح شده، زبان فارسی و عربی رونق یافت. زبان فارسی رسمی گردید امّا زبان عربی به عنوان زبان دینی تلقی شد. نخستین دانشمند عربی دان قاضی رکن الدین حنفی بخارایی بودکه کتاب امریت کوند Amritkund را از سانسکریت به عربی و فارسی ترجمه کرد. صدها کتاب به فارسی و عربی تألیف گردید و هزاران مدرسه تأسیس شد. به طور کلی رواج زبان فارسی و تعلیم تعلّم زبان عربی از طریق زبان فارسی و دیانت اسلامی، فرهنگ بنگال را از دوره قدیم به عصر جدید انتقال داد. }, keywords_fa = {بنگال- بنگلادش- دستگاه فکری- هندو پاک و بنگلا- فارسی- عربی}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6233.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6233_bce436b0d60c52e7eb5928523197901a.pdf} } @article { author = {vaez, saeid}, title = {Strange Quotations in "Kashf-ol-Asrar"}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {14-25}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6234}, abstract = {"Kashf-ol-Asrar and Oddat-ol-Abrar" known as "Tafsir-e Khajeh Abdullah Ansari" is the most eloquent mystic interpretation in the Persian Literature. This interpretation dates back to the early 61h century H.Q. One of the stylistic features of this interpretation is the references made to Farsi and Arabic poetries. This interpretation includes approximately 800 Arabic poetry lines which could be analyzed from syntactic, lexical, formal, historical, and religious viewpoints.}, keywords = {}, title_fa = {«شواهد غریب شعری در کشف الاسرار»}, abstract_fa = {تفسیر کشف الأسرار و عدّه الأبرار معروف به تفسیر خواجه عبدالله انصاری شیواترین تفسیر عرفانی است که حلّۀ دلاویز ادب پارسی برتن دارد. این تفسیر که به سبک مفسران عامه نگارش یافته، از اوایل قرن ششم (520  ه ق) به یادگار مانده است. از ویژگی های سبکی این تفسیر، که شیرینی آن را دو چندان کرده است، استناد به اشعار زیبا و لطیف عربی و فارسی است. در این تفسیر حدود هشتصد بیت شعر عربی مناسب حال و مقال آمده است که آنها را می توان تحت مقوله های: نحو، لغت، قرائت، بلاغت، دین، ادب، تاریخ و... مورد بررسی و تحلیل قرار داد. نگارندۀ این سطور در این مقاله با بضاعت مزجاه خود به ترجمه و تعیین منابع و مستندات شواهد غریب شعری کشف الأسرار پرداخته و به خواست خداوند متعال در شماره های آینده باقیمانده مقوله ها را تقدیم خوانندگان گرامی و فرزانه خواهد کرد.}, keywords_fa = {شواهد غریب شعری,کشف الاسرار}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6234.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6234_99c452fa763828413e547645232705cd.pdf} } @article { author = {safavi, korosh}, title = {The Relationship Between Translatology and Linguistics}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {26-41}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6235}, abstract = {The present paper is attempted to investigate the relationship between translatology, the scientific study of translating/translation, and linguistics and determine where it stands as opposed to other sciences within the framework of humanities. To achieve this, the paper will embark on introducing private and social languages. Then, reference will be made to translating and types. Later, the manner in which message is interpreted will be dealt with, leading to pausing the main question, the answer to which will indicate whether or not translatology should necessarily considered as a sub-branch of the study of language.}, keywords = {}, title_fa = {نگاهی به چگونگی پیدایش «سبک هندی» در شعر منظوم فارسی}, abstract_fa = {در چند سالل گذشته، در برخی از نوشته هایم (‌ 9 و 10) به این نکته اشاره کردم که طبقه بندی سبک های شعر و نظم فارسی برحسب مناطق جغرافیایی و طرح سبک هایی نظیر ترکستانی، خراسانی، عراقی و نیز هندی تا چه اندازه نارساست و از این طریق نمی توان به توجیهی برای چگونگی تحول و پیدایش سیک های ادبی دست یافت. شاید در این میان، یکی از عمده ترین مشکلات سبک شناسان، دستیابی به دلیل یا دلایل توجیهی برای پیدایش سبکی باشد که گاه «سبک اصفهانی» و اغلب «سبک هندی» نامیده شده است. (‌ 2، ص 20). مسلماً این توجیه که گروهی از شاعران ایرانی به دلیل عدم توجه پادشاهان صفوی به شعر و هنر شاعری، به هندوستان مهاجرت کرده اند و این سبک را در دربار گورکانیان پدید آورده اند، علمی نیست، زیرا اگر قرار باشد، مهاجرت و حضور در کشوری دیگر به پیدایش چنین سبکی منجر شده باشد، شاعرانی چون غنی کشمیری یا بیدل نمی توانستند تحت تأصیر چنین مهاجرتی قرار گرفته باشند و دلیلی هم برای گرایش به چنین سبکی در سروده های شاعرانی چون صائب ثابل تصور نخواهد بود و تنها می توان شاعرانی نظیر عرفی شیرازی، نظیر نیشابوری، یا طالب آملی را برای تأیید چنین دیدگاهی نمونه آورد که به هندوستان مهاجرت کرده باشند.}, keywords_fa = {سبک هندی,منظوم فارسی}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6235.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6235_13960044f4c99324e87597b47237d177.pdf} } @article { author = {hoseini, seyedmohamad}, title = {The Mysterious Stories in Masnavi}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {42-56}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6236}, abstract = {The present paper is intended to present samples of verses from the Masnavi ofMolana which indicate mysterious stories used by Molana in his poetry. This and many hundred instances of this sort are indicative of the fact that Molana, the famous Iranian mystic, was highly talented in making use of compositions, innovations, as well as rhetoric and poetic skills.}, keywords = {}, title_fa = {تلمیح های پیچیده و رازآمیز در مثنوی معنوی مولانا}, abstract_fa = {جلال الدین محمد بلخی معروف به مولانا یا مولوی (672-604 هجری ) از آنجا که در خانواده ای فرهیخته دانش دوست و دانش پرور با این همه به راستی خدا شناس و خدا ترس و سیراب از معارف اسلامی و بزرگ زاده و بزرگ شده بود از همان آغاز کودکی با آموزش های ژرف اسلامی بالیدن گرفت و بزرگ شد. گذشته از گفته های مولوی شناسان آثار به جای مانده از مولوی به خوبی نشان می دهد که این عارف بزرگ، در معارف اسلامی و نیز فرهنگ عامه، بسیار چیره دست بوده است. همۀ نوشته های مولانا: مثنوی معنوی، دیوان کبیر شمس، فیه ما فیه و مجالس سبعه، سرشار از آیه های قرآن، احادسث نبوی قصص قرآنی، حکایت های مردمی و مذهبی است. مولوی به یاری حافظۀ نیرومند و تواناییهای ذاتی خویش و نیز با ایمان استوار به ارزشهای اسلامی، در همۀ نوشته های خود با استادی و هنرمندی شایسته ای از قرآن کریم و احادیث نبوی، بیشترین بهره ها را برده است. در مثنوی، دیوان کبیر شمس، فیه ما فیه و مجالس سبعه، استفاده های پی در پی مولانا از این دو سرچشمه بزرگ اسلامی، به روشنی دیده می شود. این بهره مندیها در قالب های هنری گونه گون در آثار مولانا خودنمائی می کنند و خود، نشانی دیگر از استادی مولانا هستند.}, keywords_fa = {تلمیح,مثنوی معنوی مولانا}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6236.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6236_21d3da9ae24f5aa73c8583464f23dcb7.pdf} } @article { author = {payandeh, hosein}, title = {Simin Daneshvar: A Postmodern Scheherazade}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {57-82}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6237}, abstract = {The purpose of this paper is to offer a critical reading of Simin Daneshvar's two recent novels, Jazireh Sargardani and Sareban Sargardan , which are in fact two volumes of a triology, in the light of the theories of postmodernism. I postulate that Daneshvar's thought-provoking experiments with postmodernist modes of writing have more often than not gone unexamined owing to a patriarchal blueprint in criticism that reduces her oeuvre to the works "written by a prominent male author's wife", thus denying her the critical recognition that she would have most certainly enjoyed had she not been a woman or had she had the tact to publish her works under a male pseudonym. Drawing on the theories of postmodernism advanced by such critics as Barry Lewis, Peter Wollen , David Lodge, Ihab Hassan and Douwe Fokkema (all of whom offer catalogues of postmodernist in fiction typically opposed to modernist poetica) as well as Brian McHale ( who borrows the Russian Formalist concept of "the dominant" to characterise postmodern ism's dominant feature as ontological); I argue that Daneshvar's recent novels could be read alongside these theories to demonstrate that her work exhibits postmodernist features.}, keywords = {}, title_fa = {سیمین دانشور: شهرزادی پسامدرن}, abstract_fa = {به رغم جایگاه رفیعی که سیمین دانشور در ادبیات مدرن فارسی کسب کرده است، آثار او کمتر مورد بررسیهای نقادانۀ نظام مند قرار گرفته اند. مقالۀ حاضر کوششی است در اثبات این برنهاد که دو رمان اخیر دانشمند (جزیرۀ سرگردانی و ساربان سرگردان) مبیّن پویایی این نویسنده و توان چشمگیر او برای داستان نویسی به سبک و سیاق پسامد رنیستی است. از آنجا که "پسامد رنیسم" اصطلاحی چند معناست و نظریه های گوناگونی دربارۀ آن مطرح گردیده اند، در مقالۀ حاضر این نظریه ها- تا آنجا که به حوزۀ مطالعات ادبی و نقد ادبی مربوط می شود-  به دو گروه عمده تقسیم شده اند. گروه نخست نظریه های کسانی مانند بَری لوئیس، پیتروالن، دیویدلاج، ایهاب حسن و دووِ فوکِمارا در برمی گیرد که فهرستی از مؤلفه های سبکی متمایز کنندۀ نگارش پسامد رنیستی ارائه می کنند. در گروه دوم، شاخصترین نظریه را برایان مک هِیِِِل مطرح کرده است که برای تبیین پسامد رنیسم از مفهوم "عنصر غالب" در فرمالیسم روسی مد می گیرد و مشخصۀ پسامد رنیسم را وجود شناسی (در تباین با معرفت شناسی که عنصر غالب مدرنیسم است) می داند. در بخش بعدیِ مقالۀ حاضر، با ارئۀ قرائتی نقادانه از دو رمان یاد شده در پرتو هر دو گروه نظریه های پسامد رنیسم، استدلال می شود که این رمانها نه فقط به سبب مؤلفه های سبکی دانشور بلکه همچنین به دلیل برجسته شدن پرسش های وجود شناسانه دربارۀ هستیِ انسانِ سرگردانِ معاصر، واجد کیفیتی پسامد رنیستی هستند.}, keywords_fa = {مدرنیسم,پسامدرنیسم,فراداستان,سبک نگارش,معرفت شناسی,وجودشناسی}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6237.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6237_d24194b67fd87f732bb7f237659d2859.pdf} } @article { author = {taghyeh, mohamadhasan}, title = {Translation and Comparative Literature}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {83-89}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6238}, abstract = {A lot has been said about the role of translation in literature. Researchers involved in comparative literature are mostly interested in the relationship between the SL text and the its equivalent TL texts. They are skeptical about prescriptions issued on the basis of TL texts, and would rather study the SL text instead. This will be manifested in the two frameworks below: i- Writings on comparative literature ii- Conferences on comparative literature The present paper deals with the role of these two in translating and comparative literature.}, keywords = {}, title_fa = {ترجمه و ادبیات تطبیقی}, abstract_fa = {در میان محققان ادبیات تطبیقی دربارۀ نقش ترجمه در داد و ستدهای ادبی و همچنین امکان تکیه بر ترجمه در پژوهش های تطبیقی سخن بسیار است. به طور کلی پژوهشگران ادبیات تطبیقی ارتباط با زبان ها و متون های زبان مبدأ را ترجیح می دهند. آنان در همه احکام و نتیجه گیری هایی که براساس ترجمه پایه ریزی شده باشد، به دیدۀ شک و تردید نگاه می کنند. همچنان که ترجیح می دهند، محقق ادبیات تطبیقی به شناخت زبان ادبیات مورد پژوهش خود، کاملاً مجهز و مسلّح باشد که این امر در دو چارچوب مهم، آشکار به نظر می رسد. الف- تألیفات ادبیات تطبیقی: زیرا می بینیم در این کتاب ها، متن اصلی شاهد قرار می گیرد، بی آنکه ترجمه شود، یا حتی (گاهی) مؤلف از ترجمه واژگان، اصطلاحات، امثال و به ویژه اشعار خودداری می کند! ب- کنفرانس های ادبیات تطبیقی: که در این کنفرانس ها، معمولاً به زبان اصلی یا به زبان بیگانه مورد علاقه سخنرانی می شود.}, keywords_fa = {ادبیات تطبیقی,ترجمه}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6238.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6238_2727817238d74642664ac7027c2adbc1.pdf} } @article { author = {radmanesh, mohamad}, title = {Radif in Shahnameh}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {90-120}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6239}, abstract = {This paper is a statistical study of Radif in Shahnameh. Repetition of Radif in Shahnameh is mostly composed of more than one word. Most of these repetitions are constituted by verb structure. Next to verb repetitions the frequency of pronoun repetition is quite high. The paper indicates that 7652 lines out of 48601 include Radifwhich compose %15.74 of the whole corpus.}, keywords = {}, title_fa = {ردیف در شاهنامه}, abstract_fa = {ردیفها در شاهنامه جز چند مورد- که بیش از یک کلمه تشکیل شده- همه ساده و عاری از تکلف است، در سراسر شاهنامه یک ردیف جمله ای تمام ارکان یا شبه جمله ای دیده نمی شود؛ بیشتر ردیفها فعلی است و پس از فعل، ردیف های ضمیری از پرکاربردترین آنهاست. از 48601 شعر (بیت) تعداد 7652 بیت مردف است که از مقایسه ابیات مرف به کل اشعار (ابیات) درصد 74/15% حاصل می گردد.}, keywords_fa = {شاهنامه,ردیف}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6239.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6239_b2f017049fa01f4cf4b1cff8cebd905e.pdf} } @article { author = {saefoleslamkhan, km}, title = {Life and Works of Abdo) Karim Haki A Farsi speaking Bangali poet}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {121-136}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6240}, abstract = {The present paper deals with life and works of Abdo) Karim Haki A Farsi speaking Bangali poet. To do this, the most credited sources, mostly published in Calcutta, have been employed. The important subjects dealt with in this paper are as follows: i) the poets biography ii) the poets knowledge iii) the poets works, including Ruba'i, Stanza, Mono-lines, Prose.}, keywords = {}, title_fa = {احوال و آثار عبدالکریم خاکی (شاعر فارسی سرای بنگالی زبان)}, abstract_fa = {نام اصلی شاعر عبدالکریم و تخلص او خاکی است. نام پدرش منشی عبدالعظیم بود که به «گرانی میا» معروف شد. منشی عبدالعظیم دو پسر داشت به نام های مولوی عبدالکریم و منشی عبدالنعیم. پدرش عبدالعظیم از خانواده های شریف آن زمان بود و در دادگاه جنایی داکا به عنوان منشی (clerk) کار می کرد. مؤلف تواریخ داکا آقای رحمان علی طپش می گوید: ایشان از لباس های زیبا استفاده می کرد.}, keywords_fa = {عبدالکریم خاکی,احوال و آثار}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6240.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6240_11e4104777190bb8562cb6005ffb128c.pdf} } @article { author = {esmaeilitaheri, ehsan}, title = {Equivalence of Arabic "Hal" in Translated Texts}, journal = {Literary Text Research}, volume = {5}, number = {15}, pages = {137-163}, year = {2002}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.2002.6241}, abstract = {The Arabic "Hal" is comparable to the "Adverb of Manner" in Farsi both structurally and functionally. The three forms of "Hal" namely definite descriptions, utterances, sentences can be translated into Farsi in different manners. In Arabic, when "Hal" as a sentence is adjoined another sentence, it requires a "Vav-e Haliyye"; the same applies to Farsi when the adverb of manner is embedded in a sentence. However, in Farsi there are approximately ten different equivalents for the "Vav-e Haliyye".}, keywords = {}, title_fa = {معادل یابی حال عربی در آثار ترجمه شده}, abstract_fa = {«حال» در عربی با «قید حالت» در فارسی قابل مقایسه است؛ هم به لحاظ کارکرد و کاربرد و هم به لحاظ قالب و ساختار. سه صورت حال (مفرد، شبه جمله و جمله) به سبب وجود شیوه های مختلف تغییر شیوه های مضمون در هر زبانی و از جمله در فارسی می توانند به شکلها و طرق متفاوت به فارسی برگردانده شوند. همچنان که «حال» به صورت جمله در عربی بعضاً برای ارتباط به جمله اصلی. نیاز به رابط (واو حالیه) دارد، در فارسی نیز درآمدن چنین رابطی بر سر جمله معادل حال ضروری است؛ اما این رابط برخلاف عربی در فارسی دیگر یی نیست بلکه حدود 10 (ده) رابط کار آن واو حالیه عربی را انجام می دهد.}, keywords_fa = {معادل یابی,آثار ترجمه شده}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6241.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6241_62101cd290a7f4252445307b6683226c.pdf} }