@article { author = {sasani, farhad}, title = {Research and language attitudes and linguistic Ibn Sina}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {1-36}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6153}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پژوهش ها و نگرش های زبانی و زبانشناختی ابن سینا}, abstract_fa = {در این جستار سعی برآن است تا ضمن معرفی اجمالی زندگی خصوصی ابن سینا، و صرفاً ذکر مهارت های برجسته او، آثارش را در زمینه مطالعات زبانشناختی بررسی کنیم. از آنجایی که ابن سینا در زمینه مطالعات علمی، تبحری چندجانبه و جهانی داشته است، کتب و مقالات بسیاری در رابطه با او نگاشته اند و در دانشنامه ها و دایره المعارف های معروف و یا ویژه نامه های جهان اسلام و ایران بخشی را به او اختصاص داده اند. اما با این حال، بیشتر او را به عنوان یک پزشک یا فیلسوف می شناسند تا یک زبانشناس. ولی به هر حال، در زمینه زبانشناسی و بررسی های زبانی، هرچند که در مقایسه با آثار فلسفی و پزشکی او بخش کوچکی را تشکیل می دهد، صاحب اثر بوده است. لذا هّم ما در این گفتار بررسی عملکرد او در این خصوص خواهد بود.  گفتنی است، از آنجایی که بسیاری از بررسی های انجام گرفته در مورد ابن سینا به زبان عربی بوده و یا امکان دسترسی به پژوهشهای انجام گرفته در گوشه و کنار جهان نبوده است، با استفاده از منابع موجود یا با قیاس و استنتاج از پژوهشهای دیگران راهی به سوی مفاهیم و تعابیر ابن سینا گشوده ایم.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6153.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6153_c18113d785e37cd21de765f732ff5cdb.pdf} } @article { author = {mir emadi, ali}, title = {Ellipses in Persian: rules and restrictions}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {37-85}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6154}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {حذف به قرینه در زبان فارسی: قاعده ها و محدودیت ها}, abstract_fa = {حذف به قرینه و مطالعه و بررسی در عملکرد آن به مواردی مربوط می شود گه یک سازه بنا بر دلایل کارکردی، معنایی ویا ساختاری و با توجه به قرینه های سازه ای محذوف می گردد. سخن کاوان و کاربردگرایان حذف سازه ها را در قالب بافت قابل توجیه می دانند و به دنبال آن هستند که علت حذف آن را به شیوه ای توصیف کنند. دستور نویسان سنت گرا نیز به تجزیه و تحلیل سطحی از عناصر محذوف می پردازند و «درک» را عامل اساسی در حشری بودن برخی از عناصر می دانند (دیوید کریستال، 1985، ص 107). از سوی دیگر زبانشناسان به بررسی محدودیت هایی که حذف به قرینه را مانع و یا ترغیب می نمایند می پردازند. با وجود این، در گذشته تعمق و تامل در قواعدی که بر این پدیدۀ زبانشناختی ناظر است کمتر مورد توجه بوده است.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6154.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6154_0a1825d7dff207953df13eeb5e0ab4b4.pdf} } @article { author = {hamidian, saed}, title = {Principles and rules of developing cultures to cultures theoretical frequency and HAFIZ frequency}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {86-112}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6155}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اصول و قواعد تدوین فرهنگهای بسامدی و نظری به فرهنگهای بسامدی حافظ}, abstract_fa = {فرهنگ بسامدی، که غریبان کنکور دانس (concordance) می نامند و با سوابق و تجارب چند قرنه (گویا از رنسانس به این سو) فرهنگهایی از این گونه برای هریک از متون شعری و نثری خود فراهم آورده اند و برای هرگونه پژوهشی که به نحوی به واژه ها و اصطلاحات مربوط می شود از آن سود می جویند، در ایران هنوز به قدر کافی شناخته و شناسانده نشده است و اهمیت و وسعت دامنۀ کاربرد آن حتی برای اغلب محققان مکثوف نیست. ما به لحاظ رعایت اختصار به تعاریفی کوتاه از این گونه فرهنگها اکتفا و علاقه مندان را برای اطلاع بیشتر به بعضی منابع که توضیحاتی کم و بیش مفید در این باب دارند ارجاع می کنیم. فرهنگ بسامدی- علی الاصول- فرهنگی است جامع و دقیق و شامل کلیۀ واژه های یک متن مشخص شعری یا نثری، اعم از واژه های بسیط و مرکب و عناصر فاموسی و دستوری بکار رفته در آن متن، همراه با ذکر تعداد کل استعمال هریک (= فرکانس= بسامد) و نشانی دقیق تک تک موارد استعمال در متن به ترتیب ظهور. حد و وظیفۀ اصلی چنین فرهنگی همین است و بس، بدون هیچ گونه توضیح اضافی و حتی معنی کردن، و نیز بدون هیچ الزامی در ذکر شاهد برای موارد استعمال. بنابراین، فرهنگ بسامدی در کل با عدد و رقم سروکار دارد و وظیفه اش در ذکر آمار و ارجاع به متن مبنا خلاصه می شود. این نوع فرهنگ را از نظر نحوه و هدف استفاده به دو دستۀ کلی می توان تقسیم کرد: دستۀ اول، که قسم محدود آن است، شامل یک فهرست الفبایی است که محل استعمال هر واژه را در متن نشان می دهد و در بعضی از آنها رقم فرکانس ذکر می شود و بعضی دیگر حتی فاقد آن است. این دسته بیشتر به درد یافت لغات در متن می خورد. دستۀ دوم، که فرهنگ بسامدی به مفهوم کامل کلمه است، حداقل دارای دو فهرست است: یکی برمبنای ترتیب الفبایی و دیگیر برااس ترتیب بسامدی یا عددی، یعنی از بالاترین تا پایین ترین تعداد استعمال همین دسته است که دارای اهمیت فراوان و فواید نامحدود در امور پژوهشی و سنجشی است و مورد نظر در این مقال.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6155.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6155_ff61d911806accb9bdf694c184f24eee.pdf} } @article { author = {fahim, mansour}, title = {Native language acquisition in children (First Language Acquisition)}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {113-131}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6156}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {اکتساب زبان مادری در کودک (First Language Acquisition)}, abstract_fa = {در روند اکتساب (acquisition) زبان مادری پیرامون بسیاری از زبانهای زنده دنیا تحقیقات وسیعی صورت گرفته است و در اغلب موارد نتایج بسیار مشابهی بدست آمده است که این امر به فرضیه جهانی بودن زبان (Language Universals) قوت بیشتری می بخشد. این تحقیقات در مورد زبانهای انگلیسی، فرانسه، روسی، آلمانی، استانبولی، ایتالیایی، عربی، چینی، ترکی، ژاپنی، عبری، لهستانی و برخی از زبانهای آفریقایی به صورت مکتوب و بسط یافته ای انجام شده است. بررسی و تحقیق نشان داده است که تاکنون تحقیق منسجم و همه جانبه ای پیرامون مراحل رشد زبان فارسی انجام نشده است. مقالۀ حاضر بخش بسیار محدود و چکیده ای است از یک تحقیق موردی (Case Study) که اخیراً به صورت رسالۀ دکتری ارائه شده است.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6156.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6156_d5395361ac41bfce41bb413f03abd76e.pdf} } @article { author = {hoseyni, mohammad}, title = {"Tabari first major modern interpretation of Islam"}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {132-143}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6157}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {«طبری نخستین تفسیر نویس بزرگ جهان اسلام»}, abstract_fa = {در حدود سالهای: 282 و 283 هجری استادی به راستی استاد در علوم اسلامی و حافظ قرآن، در حلقۀ درسی، به شاگردان خود می گوید: آمادگی دارید که نوشته یی در تفسیر قرآن برایتان املا کنم؟ شاگردان می پرسند: مقدار آن چقدر ایت؟ استاد پاسخ می دهد: سی هزار ورق. دانشجویان می گویند: ممکن است پیش از به پایان آمدن کتاب، عمر ما سرآید. استاد با اندوه می گوید: «اءنالله!» همتی در مردم نماند است. سپس استاد کتاب خود را به سه هزار ورق خلاصه و در مدت هفت سال به شاگردان خود املا می کند. این استاد، پدر تفسیر قرآن و تاریخ اسلام، محمدبن جریر طبری بود. ابوجعفر محمد پسر جریر پسر یزید پسر خالد طبری از مردم آمل طبرستان. یکی از بزرگترین و کم مانندترین دانشمندان اسلامی است. محمدبن اسحاق ابن الندیم دربارۀ او می نویسد: «الطبری... علاّمه وقِته و امام عصر و فقیۀ زمانه». گلد زیهر او را بزرگترین دانشمند اسلامی در سراسر دوره های تاریخ اسلام می داند. ابوبکر محمدبن اسحاق ابن خُزیمه یکی از دانشمندان معاصر طبری، پس از خواندن کتاب تفسیر او می گوید: من برروی زمین، کسی داناتر از طبری سراغ ندارم. شمس الدین احمدبن محمّد ابن خلّکا دربارۀ طبری می گوید: «کانَ اماماً فی فنون کثیره مناه التفسیرُ والحدیث والفقهُ والتاریخُ؛ و کان ثقهً فی نَقله» (طبری در بسیاری از دانشها، از آن میان: در تفسیر قرآن، حدیث، فقه و تاریخ، پیشوا بوده... و در آنچه نقل می کرده، سخت مورد اعتماد و درستکار بوده است). ابن ندیم نیز او را در همۀ دانشها، از جمله: در علم قرآن، نحو، شعر، لغت ... به راستی چیره دست دانسته است}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6157.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6157_b042e5a5a7c940f39d1958a88181098b.pdf} } @article { author = {mostafavi sabzeh vaari, reza}, title = {In cataloging of Persian books (based on literary texts)}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {144-155}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6158}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پژوهشی در فهرست نویسی برای کتابهای فارسی (بر پایه متون ادبی)}, abstract_fa = {کتاب یکی از تجلّیات مبارک تمدن بشری در ازای زندگی و تکامل معنوی اوست که در ایران زمین سابقه ای بسیار طولانی دارد. از پیش از اسلام آگاهی کافی نداریم ولی در دورۀ اسلامی از کتاب و فهرست نویسی برای کتابخانه ها اطلاعاتی مستند به دست داریم. "کتاب" و "تعلیم "در تمدن اسلامی پایگاهی، رفیع دارد تا بدان اندازه که نخستین پیام پروردگار به رسول اکرم ص با" اقرأ" آغاز می گردد و در آن به آموختن و تعلیم سفارش می شود، نیز درکلام الهی" قلم" یعنی وسیله کتابت مورد سوگند قرار می گیرد و حدود سیصد وبیست بار واژۀ کتاب و مشتّقات آن به کار می رود. جانشینان پیامبر اکرم نیز برای کتاب ارجی فوق العاده قائل بوند. مولای متقیان "کتابها" را یعنی در حقیقت کتابخانه را به گردشگاه دانشمندان تعبیر می کند و نیز از قول امام جعفر صادق (ع) نقل کرده اند که :جان و روح انسان بر نبشتار تکیه کرده و بدان آرام می گیرد. از سویی دیگر ایرانیان نیز خود تمدنی بسیار قدیمی داشتند، متخصصان خط شناس نخستین خطی را که در ایران باستان سابقه ای تاریخی داشته، خط "دین دبیره" دانسته اند که کتاب اوستا به آن خط نگارش یافته و طبق اسناد معتبر اختراع آن را دو هزار سال پیش از میلاد مسیح دانسته اند. پیدایی خط، وجود اسناد مکتوب را تأیید می کند علاوه بر اسناد اوستا بسیاری کتابها و نوشته های دیگر حداقل مانند فرمانهای حاکمان و نامه های فرمانروایان وقت و همچنین کتابهایی در زمینه های سیاست و ارشاد مردم و غیره وجود داشته است، شکی نیست که این نوشته ها و کتاب ها به پیش از اختراع کاغذ برمی گردد و ما شواهد و اسناد معتبری نیز از نوشتن بر روی الواح گل پخته یا پوست درخت یا پوست گاو و سنگ و غیره در دست داریم که بسیاری از آنها تاکنون نیز باقی مانده است. نوشته اند: زردشت در سال سی ام پادشاهی گشتاسب اوستا را با خطّی زرین بر روی دوازده هزار پوست گاو بر گشتاسب عرضه داشت. از دو زبان مشهور دورۀ باستانی ایران یعنی اوستایی و فارسی باستان اثاری برجای مانده است که قدیمی ترین آثار مکتوب زبان اوستایی متعلق به حدود هشت تا ده قرن پیش از میلاد و قدیمی ترین آثار مربوط به زبان فارسی باستان متعلق به قرن پنجم پیش از میلاد است. شکی نیست که در کشوری کهنسال و باستانی چون ایران، کتاب و کتابت عمری به درازای تمدن و تاریخ آن دارد.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6158.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6158_7354053e4573573ca9f4cd7bb8e2290f.pdf} } @article { author = {haghighi, manouchehr}, title = {Concepts of realism in literature}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {156-164}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6159}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {مفاهیم واقع گرائی در ادبیات}, abstract_fa = {در این مقاله مقصود از واژه واقع گرایی مفهوم کلی آن یعنی ارائه واقعیات و حقایق در ادبیات و هنر است و نه معنی خاص آن یعنی ادبیات رئالیستی دهه هائی از قرن نوزدهم. اساس بحث بر این نکته استوار است که همه نویسندگان و هنرمندان کم و بیش مدعی ارائه واقعیات هستند یعنی خود را واقع گرا و دیگران را غیر واقع گرا می خوانند. تفاوت بین این نویسندگان و هنرمندان در حیطه هنر واقع گرایانه گهگاه آن چنان شدت می گیرد که اگر نه در تعریف بلکه در عمل یا در پیاده کردن این روش ادبی و هنری تضادهای شدیدی را بوجود می آورد. هدف این مقاله کوتاه بحث درباره مفهوم رئالیسم و یا ارائه تاریخچه این مکتب یا نهضت و تکنیکهای بکار برده شده در آن نیست چه همه آنها تقریباً یکسانند بلکه منظور کاوشی است منحصر در برداشتهای متفاوت و متضاد از این تعاریف و تاثیر این برداشتها در آثار ادبی و هنری. برای روشن شدن مطلب، ابتدا اشاره ای کوتاه به معنی واژه رئالیسم می نمائیم. رنه ولک در کتاب شاهکارهای ادبی جهان رئالیسم را "ارائه صادقانه واقعیت، یعنی زندگی و رفتارهای معاصر یک دوره خاص در ادبیات " می داند. او در عین حال بر این باور است که "رئالیست ها در آثار خود شخصیت نویسنده را سرکوب یا لااقل در زمینه داستان محو می کنند، چون واقعیت باید آنطور که هست ارائه گردد. " فرهنگ مختصر ادبیات انگلیسی دانشگاه آکسفورد رئالیسم را "رعایت و پیروی از حقیقت در مورد واقعیات زندگی" تعریف می کند. فرهنگ اصطلاحات ایی ام. اچ ابرامز آنرا بعنوان" یک جنبش ادبی قرن نوزدهم بخصوص در نثر تخیلی" ... تعریف می کند}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6159.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6159_48edbe3b0d570fba0175987921982b2c.pdf} } @article { author = {bashiri, mahmud}, title = {Naser critical review of political opinion Ghobadiani}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {165-172}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6160}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {بررسی افکار سیاسی- انتقادی ناصرخسرو قبادیانی}, abstract_fa = {ناصرخسرو اصیل ترین شخصیت ادبی قرن پنجم هجری است. او به گفتۀ خودش تا حدود چهل و سه سالگی دبیر پیشه و متصرف در اموال و اعمال سلطانی بوده و زندگی توأم با عیش و رفاهی داشته است. در این هنگام در افکارش تغییری حاصل می شود و تصمیم به سفر حج می گیرد، و سفر هفت ساله ای را به سوی دیار مغرب می آغازد، که در اثنای آن چهار بار حج می گذارد و ایران و ارمنستان و شام و مصر و تونس و سودان و جزیره العرب را سیاحت می کند. او هنگام اقامت در مصر یا خود قبل از عزیمت، به فاطمیان می گرود و در آنجا با لقب حجت جزیرۀ خراسان مأمور ارشاد مردم به آیین اسماعیلی می شود. در بازگشت به بلخ، به تبلیغ و ارشاد مردم می پردازد. پس از مدتی دشمنانش او را تکفیر می کنند و درصدد قتلش برمی آیند و او ناگزیر پنهان می گردد، و سرانجام به طبرستان می گریزد و پس از چندی به قلعۀ یمگان در بدخشان می رود و تا پایان عمر در آنجا مقیم می شود. این سرنوشت دردناک مردی است که در زمانۀ خود به عنوان وجدان بیدار جامعه فریادگر بی عدالتی ها و ستمهای موجود بوده است. ناصرخسرو شعر تعلیمی فارسی را به مرتبۀ بسیار بلندی رساند، و این امر خصوصاً در قصیده سرایی دارای اهمیت خاصی است، زیرا قالب قصیده در دورۀ این شاعر، عاری از حقیقت بود، و آنچه در آن مطرح می شد مشتی الفاظ بیروح و القاب و توصیف های دروغین و غیر واقع بوده است. او با طرح انتقاد سیاسی در شعر و خصوصاً در قالب قصیده، و بیان حکمت و اندرز اخلاقی و مباحث دینی، که از جملۀ اموری بود که در زمانۀ شاعر مهجور مانده بود، انقلابی در قصیده سرایی ایجاد کرد. شعر نصرخسرو در واقع، به صورت یک بیانیۀ سیاسی و اعتقادی است، و مضمون های شعری او بدین لحاظ از جنس «مدح و هجو و هزل و غزل نیست، حکمت و تحقیق است. با شعر دیگران تفاوت دارد؛ در آن نه زن و عشق را می ستاید نه شراب و عیش نهان را وصف می کند. نه امیر فرمایۀ ستمگر را به «زهد عمار و بوذر» می ستاید نه جهان زندگی را به زیبایی و شیرینی وصف می کند.»}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6160.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6160_6130b0aa3cf07060715ddecde41e6fd5.pdf} } @article { author = {kazazi, mir jalalodin}, title = {Old Secrets of the Secret Sea}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {173-178}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6161}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {پیر اسرار در دریای راز}, abstract_fa = {یکی از بیتهای مثنوی معنوی که چند و چونی بسیار برانگیخته است؛ و گزارشهایی ناساز از آن کرده اند، بیتی است در دفتر سوم از این دریای توفندۀ راز که پیر نهانکار و بلخ در آن به شیوۀ اندیشمندان مشایی از عقل سخن رانده است: عقل اوّل راند بر عقل دوم، ماهی از سرگنده گردد نی ز دُم پیچش و دشواری این بیت در پارۀ دوم آن و در واژه «گنده» است؛ پاره ای از گزارندگان مثنوی آن را گُنده خوانده اند، به معنی بویناک؛ و پاره ای گُنده به معنی درشت و ستبر. مولانا جلال الدین درپارۀ نخستین بیت به شیوۀ مشّائیان از عقل اول و دوم سخن گفته است. ارسطو و اندیشمندان مشّایی پیرو وی، در چگونگی پدید آمدن جهان از خداوند، به خردهای دهگانه (عقول عشره)، چونان میانجیانی در میانۀ خداوند جهان می اندیشده اند. خردهای دهگانه از عقل کل یا عقل کلی یا عقل اوّل آغاز می گرفته است؛ و به عقل فعال یا عقل فیاض یا عقل دهم پایان می یافته است. هر چه خرد فروتر می آمده است، از سادگی و فروری و پیراستگیش بیش کاسته می شده است؛ و با جهان مادی و پیکرینه همگونی و همگنی فزونتری می یافته است. پیر اسرار، حاج ملاهادی سبزواری در گزارشی که بیشتر به شیوه و روش فیلسوفان و استدلالیان بر رازنامۀ سترگ مولوی نوشته است، دربارۀ خردها، در گزارشی بر همین بیت چنین نگاشته است: عقل اوّل راند بر عقل دوم: در بعضی نسخ، نفس اوّل راند بر نفس دوم، و عقل اشهر و اولی است و به عقل اوّل عقل کل و به نفس اوّل نفس کل مراد است؛ و علی ایّ حال، می پروراند آن را که جنبش خلق از سر است؛ و در حیطۀ قضا و قدر است؛ و اوضح آن است که مراد به عقل اوّل کل عقول کلیّه است که در بدایات قوس نزولند، و به عقل دوم عقول انسانیّه که رد خواتم قوس صعودند؛ و سوق آنها بر اینها آن است که عقول انسانیّه، چه جزئیّه و چه کلیّه، همه متّصل می شوند به آنها، در تعقّلات؛ و درجات اتّصال متفاوت است}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6161.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6161_aaed664074378ccea48456dbbb13ba63.pdf} } @article { author = {taheri, sadrodin}, title = {Suhrawardi and philosophy of illumination}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {179-197}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6162}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {شیخ اشراق و حکمت اشراق}, abstract_fa = {این پژوهش در دو بخش اصلی تنظیم یافته است. بخش نخست، که عنوان مقدمه را دارد و طی مقاله حاضر به نظر خوانندگان می رسد، خود شامل دو بحث مقدماتی است: بحث اول به ویژگی های شخصس شیخ اشراق، از تولد تا وفات، اختصاص دارد و بحث دوم حاوی سرفصلهایی پیرامون منابع حکمت اشراق، مبادی فکری شیخ اشراق و تاثیرات کلی مکتب او بر متاخران است. در بخش دوم این مقال، که با مقاله دیگری آغازمی شود، دربارۀ نوآوریهای شیخ اشراق و مخالفتهای عمده او با مکتب مشاء صحبت خواهد شد، و تأثرات حکمت اشراق از مکتب مشاء و اصول اساسی مشأیی که توسط شیخ اشراق پذیرفته شده و تأثیراتی که وی در فلاسفه بعد از خود، به ویژه صدرالمتألهین، داشته با تفصیل مناسب، در پی خواهد آمد. شیوه های صوفیانه شیخ اشراق و نگارسهای رمزی و داستانی او نیز جداگانه در خور ملاحظه است و سزاوار است که در واپسین قسمت از این نوشتار، مورد بررسی قرار گیرد.}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6162.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6162_ea56c2f72f3c69dda58791c401aeea46.pdf} } @article { author = {Faghih, Nasrin}, title = {A Passage To India Revisied}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {1-10}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6310}, abstract = {The purpose of this article is to give a critical survey of one of the important novels of the twentieth century which bears a relationship to the now prevalent dichotomy of the own culture versus the alien culture. Before embarking on this task, a brief general introduction to the limes and especially other works of Forster is offered with the hope that it will set out the brief suvery offered there after. Forster, Edward Morgan (1897-1970), the novelist and essayist was born in London and was educated at Tonbridge School and King, s College, Cambridge. He lived for a time in Italy, the background of 'Where Angles Fear 10 Tread" (1905) and "A Room with a view" (1908). "The Longest Journey" (1907), which has a considerable element of autobiography was followed by "Howards End" (1910). His last novel "A Passage to India" (1924) has attracted much attention, not only for its formal merits, but also because of the unique approach to its subject-matter.}, keywords = {}, title_fa = {تجدید نظر در گذری به هندوستان}, abstract_fa = {}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6310.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6310_026472b12a7ff8611a6ad2eaef982bc4.pdf} } @article { author = {sadeghian, J.B}, title = {how to maximize learner's learning time}, journal = {Literary Text Research}, volume = {2}, number = {3}, pages = {11-20}, year = {1998}, publisher = {Allameh Tabataba’i University}, issn = {2251-7138}, eissn = {2476-6186}, doi = {10.22054/ltr.1998.6311}, abstract = {Many among us. practitioners as well as theoreticians, deep down share the feeling that though oc.Jds against us are many. the devil itself that causes most of our Iailure in leaching English to the speakers of other languages is none hut the insufficient exposure of our students to real language use. Those of us with EFL experience arc deeply sympathetic with this verdict amt find it quite justiflnnlc. Therefore. many share the feeling that, other thing:,; being equal, if we expose our students to real language use and thus increase their learning urnc, we will have helter results.}, keywords = {}, title_fa = {چگونگی افزایش زمان آموختن اموزندگان}, abstract_fa = {}, keywords_fa = {}, url = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6311.html}, eprint = {https://ltr.atu.ac.ir/article_6311_15151a7068df66a83d08e43aa3af35e4.pdf} }