تطّور تاریخی کنایه در ادب فارسی و عربی تا قرن هفتم هجری

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشجوی دانشگاه علامه طباطبائی

چکیده

کنایه یکی از مهم‌ترین و زیباترین مباحث علم بیان است که در افواه و نوشته‌های ادبی جمیع ملل، کاربرد بیشتری از مجاز و استعاره دارد؛ به همین منظور، علمای علم بلاغت در تعریف و تبیین اقسام آن در طول قرون متمادی - با وجود اختلاف نظرهایی که دارند - تلاش‌های برجسته‌ای کرده و آثار ماندگاری از خود به جا گذاشته‌اند. در این مقاله سعی بر آن است که مبدأ تاریخی کنایه از دو منظر لغوی و اصطلاحی در ادب فارسی و عربی بررسی و خاستگاه اصلی آن به صورت مستند و به دور از گرایش‌های ملّی و تعصّبات قومی، در اختیار صاحبان اندیشه و جویندگان علم و معرفت، قرارداده شود.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Historical Evolution of Metonymy in Persian and Arabic Literature until the 7th Century

نویسنده [English]

  • abdolghader pariz
چکیده [English]

Allusion is one of the most significant and beautiful issues of the rhetoric, which has been widely used in the literary works of all nations compared to metaphor and trope. To this end, rhetoricians, in spite of their different opinions, have struggled and carried out outstanding literary works in defining and expressing allusion and its types. In this study, the historical origin of allusion in Persian and Arabic literature is studied from literal and terminological perspectives. In addition, its main origin is examined apart from national tendencies and ethnic fanaticisms.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Metonymy
  • word
  • terminology
  • Rhetoric
  • trope
  • Persian
  • Arabic
  • literature