TY - JOUR ID - 6266 TI - ترجمه نا پزیزی ها در شعر فارسی JO - متن پژوهی ادبی JA - LTR LA - fa SN - 2251-7138 AU - منافی اناری, سالار AD - هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبائی Y1 - 2004 PY - 2004 VL - 7 IS - 19 SP - 142 EP - 161 KW - لفظ گراثی KW - معنی گراثی KW - ترجمه پذیرو KW - شبیه سازی KW - تعادل DO - 10.22054/ltr.2004.6266 N2 - ترجمه پذیری عبارت است از قابلیت انتقال یک معنی از زبانی به زبان دیگر بدون آنکه تغییری اساسی در آن صورت گیرد، و لذا ترجمه ناپذیری هم وقتی مطرح می شود که معنائی بدون تغییر مهم قابل انتقال به زبان دیگری نباشد . شعر فارسی از ویژگی های زبان شناختی و از محسنات ادبی فارسی برخوردار است که اغلب انها گرچه قابل فهمند ولی قابل ترجمه نیستند . این ظرافت ها و زیبائی های ادبی مانند وزن ، قافیه ، شیوائی ، رسائی وخوش آهنگی اغلب غیرقابل انتزاع از صورت متن اصلی هستند و لذا بدون تغییر اساسی قابلیت انتقال به زبان دیگری را ندارند. هیچیک از ترجمه های انگلیسی اشعا ر کلاسیک فارسی هرچه دقیق و استادانه هم که باشد مطابقت کامل با متن اصلی ندارد در هر ترجمه ای جنبه هائی از ماهیت شعر و محسنات ادبی آن دگرگون شده و یا بکلی ازبین رفته است ، ولذا آن لذت دل انگیزو آن احساس خوش آیند و شورانگیزکه ازخواندن متن اصلی می تواند به دست آید با خواندن هیچ ترجمه ای حاصل نمی گردد . هدف این مقاله بررسی محدود ترجمه پذیری در شعر فارسی است . دراین راستا روشهای مختلف ترجمه شعر با هم مقایسه می شوند تامحسنات و معایب آنها مورد ارزیابی قرارگیرد و میزان کارائی هریک درترجمه شعر فارسی مشخص گردد. UR - https://ltr.atu.ac.ir/article_6266.html L1 - https://ltr.atu.ac.ir/article_6266_ad303d1e8ab309bce88ff0eab07c7bc9.pdf ER -