دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
شعر مدرن و تفکر علمی
1
7
FA
منوچهر
حقیقی
هیت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6163
تردیدی نیست که به دلیل شرایط اجتماعی و تفکرات هر دوره، شعر آن دوره از ویژگیهای خاصی برخوردار است و شعر قرن بیستم هم از این قاعده مستثنی نیست. تی. اس. الیوت در این باره می گوید «به علت پیچیدگی تمدن مدرن، شعر مدرن هم باید پیچیده باشد.» شاید عمده ترین دلیل این پیچیدگی تأثیر روزافزون تفکر علمی بر اذهان عمومی باشد چرا که در قرن بیستم تنها دانشمندان نیستند که از بینش علمی برخوردارند بلکه شعرا و نویسندگان و حتی مردم عادی نیز روش زندگی و تفکرات خویش را بر آن اساس بنا نهاده اند. البته نفوذ این نوع تفکر به حریم ادیبات چندان هم بی سابقه نیست زیرا که از قرن نوزدهم با پیدایش مکتب های رئالیسم و ناتورالیسم چنین پدیده ای در ساحت رمان به چشم می خورد. نویسندگانی چون امیل زولا و گوستاو فلوبر فرانسوی که از پرو پاقرص ترین حامیان کاربرد روش علمی در رمان نویسی بودند، برای نگارش داستانهایشان از همین روش استفاده می کردند. زولا یک رمان نویس را به مثابه جرتحی می دانست که بر روی شخصیت های داستان خود جراحی می کند. به نظر فلوبر «هر چه هنر بیشتر پیشرفت کند، بیشتر علمی می شود همان گونه که علم نیز هنرمندانه می شود.» تنها چند دهه بعد از فلوبر، یعنی در سال 1939، پل والری، یکی دیگر از شاعران فرانسوی، جملاتی مشابه نظریه زولا را طی یک سخنرانی خود در دانشگاه آکسفورد آکسفورد بر زبان آورده گفت. «بیش از بررسی هر موضوع، نگاهی دقیق به زبان آن می اندازم معمولاً این کار را مانند جراحی انجام می دهم که ابتدا دستهای خود را استرلیزه و موضع عمل را میکروب زدائی می کند.» والری اضافه می کند. «از این که واژه ها و قالب های سخن را به دستها و ابزار یک جراح شبیه می کنم مرا خواهید بخشید.» البته مقایسه یک نویسنده یا شاعر با جراح و دانشمند در همین مثالها خلاصه نمی شود چرا که تقریباً هم زمان با پل والری، ازرا پاوند و مارین مورا نیز از جمله شعرائی بود که وظیفه شاعر و دانشمند را مشابه یکدیگر می پنداشتند.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6163.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6163_06213b183eb6f77dd784c105d1d204c5.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
شکل گیری چهرۀ پهلوان در حماسۀ ملی
8
19
FA
محمد
ترابی
10.22054/ltr.1998.6164
حماسه (Epic) یکی از سه نوع اصلی و مستقل شعر است. دو نوع دیگر آن شعر غنایی (Lyric) و شعر تمثیلی (Dramatic) خوانده شده است. در میان برخی از اقوام و ملل جهان حماسه کهن ترین نوع ادبیات کمتوب است. در یونان باستان وقتی به سال 384 پیش از میلاد ارسطو- نخستین حکیمی که کتاب مستقلی درباره شعر نوشت- چشم برجهان گشود در حدود پانصد سال بود که روزگار هومر (Homere) به نظم کشنده مجموعه های ایلیاد و ادیسه به فراموشی سپرده شده بود و قریب به چهارصد سال بود که هزود مرده بود. نه تنها عهد حماسه های همرو هزیود سپری شده بود بلکه از عهد نمایشنامه های بزرگ تراژدی و کمدی هم، یعنی از دوران اشیل و سوفوکل و اریستوفان، فقط خاطراتی تلخ و شیرین برای نویسنده کتاب بوطیقا «پوئتیک» (Poetic) برجای مانده بود. در ایران هم حماسه قدمت فراوان دارد. ریشه بخشی از داستانهای پهلوانی شاهنامه را، که یادگار دوران فرمانروایی طبقه جنگجو و سپاهی بر جامعه ایرانی است- یعنی عهد کیانی- دریشت های اوستا می توان ردیابی کرد و قسمتی دیگر از داستانهای شاهنامه که یادگار فرمانروایی طبقه روحانی و دیندار بر جامعه آن روزگارست در گاث های اوستا یافته می شد و باید به خاطر داشته باشیم که اوستا کهن ترین متن و سند موجود ما است. حماسه عبارتست از بیان سرگذشت پهلوانان و شرح و توصیف دلیریها و نام آوریهای آنان بدان سبب که به رام کردن طبیعت سرکش، یا پیروزی بر دشمنان و مهاجمان، و یا تحصیل استقلال و امثال این امور مهم و متعالی انجامیده است و معمولاً بیانی مناسب حال و مقام دارد و به شعر سروده می شود، اما این سخن بدان معنی نیست که حماسه منشور وجود ندارد، چه ما ایرانیان خود داستانهای متعددی اعم از پهلوانی، تاریخی و دینی به نثر فارسی داریم که باید آنها را نیز حماسه خواند مثل داراب نامه یا قصه های ملک داراب و داستان های فیروز شاه فرزند ملک داراب و داستان امیرارسلان و قصه های حمزه سیدالشهدا و داستان ابومسلم خراسانی و بابک خرم دین و بسیاری دیگر.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6164.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6164_f2e1eace1180b2c42796749184ec2694.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
راه کمال در سخن خواجوی کرمانی
20
33
FA
جلیل
مسگرنژاد
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6165
درک و استخراج معانی و مفاهیم بلند از سخن عارفان سخنور کار ساده ای نیست. زیرا اگر به مثل معنی نهفته در سخن همچون بوی یوسف در پیرهن است و به قول حکیم سنایی: گرچه نقش سخن نه از سخن است بوی یوسف درون پیرهن است برای کشف مفاهیم نهفته در سخن هر سخنوری، و یا به عبارت دیگر برای روشن کردن و تقریر اندیشه های بلند صاحبان علم و معرفت که اغلب سخن در پرده گفته و دُرِّ معنی را یا به زبان شعر و رمز سفته و یا مختصری را از مطولات اندیشه در ورقی چند آورده اند، چه راهی را باید در پیش گرفت؟ راهگشایی این مشکل را از زبان حافظ، لسان الغیب می شنویم که می گوید: تا نگردی آشنا زین پرده رمزی نشنوی گوش نامحرم نباشد جای پیغام سروش آشنایی با این پره های مزمور راهی دارد که پس دقیق و صعب الوصول است. دقت راه در این است که هر یک از این بزرگان معرفت با استعداد موهبتی خداوند و طی مراحل و منازل با دستگیری راه شناسان و پیران که به بلندای تاریخ راهشان ممتد است، به ذُروۀ کمال و یا قله ای از قلّل معرفت دست یافته اند، که نوراهان خام را مجال سیر درین وادی ها مشکل است. و صعب الوصول بودن راه علاوه بر اینکه اینگونه راهیان به بال عشق در طلب اند و با خون دلی جرعه آشام جام معرفت شده اند؛ بُعد زمانی نیز خود بر مشکل بودن مسأله می افزاید. پژوهندۀ این دوران حقایق امر را باید از پس پرده های زمان بنگرد و مطلب را با زمان و اندیشه های خود نباید بسنجد، که در اینصورت حاصلی که از تفکرات خود می یگرد در حقیقت صورت مسخ شدۀ حقیقت است نه عین آن. اصولاً در میدان معرفت تک سواران اندیشه گونه گونه اند. عده ای در محض معرفت حق و تربیت سالکان راه حقیقت ره سپرده و به وادی ایمن رسیده اند و گروهی با ذوق و استعداد خدادادی در بیان حال و وجد آنان و تصویر لذّات معنوی، زبان به رمز گشوده اند و گاهی هر دو سعادت در وجودی جمع است.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6165.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6165_f77c6315593625cb374072df4f11a7f7.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
روند اثرپذیری ادب پارسی از تعالیم عرفانی و جایگاه قرن چهارم و پنجم از این دیدگاه
34
52
FA
یحیی
یثربی
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6166
- مقدمه پیشاپیش بایسته است که به سه موضوع بعنوان مقدمۀ بحث اصلی این گفتار، نگاهی گذرا داشته باشیم: اصول عرفان و تصوف، سیر تکاملی عرفان و نظام هماهنگی لفظ و معنی در عرفان 1-1- اصول عرفان و تصوف آنانکه در راستای پرده برداشتن از اسرار هستی و حل معمای وجود، جرات حرکت یافته اند از دیرباز به دو گروه تقسیم شده اند: فیلسوفان، عارفان. فیلسوفان از عقل و اندیشه و عارفان از سلوک و ریاضت بهره جسته اند. گروه اول یگانه ابزار انسان را برای درک اسرار هستی عقل و اندیشه دانسته، در حد امکان با این ابزار برای تبیین جهان کوشیده اند، چون ارسطو، ابن سینا، دکارت و کانت. اما گروه دوم، کارآئی عقل و اندیشه را تنها در حوزۀ زندگی ظاهری و ظاهر عالم پذیرفته، اما در نفوذ به آن سوی زمان و مکان و نیل به حقیقت و باطن هستی ناتوان دانسته، این کار را تنها در سایۀ فنا و شهود که محصول سلوک و ریاضت اند، ممکن می دانند. لذا علوم و معارف بشر را به دو دسته تقسیم می کنند: رسمی که محصول عقل و اندیشه است؛ و حقیقتی که نتیجۀ بصیرت باطنی و شهود است. مکتب عرفان که سابقه طولانی در غرب و شرق جهان دارد، با رنگ و عنوان اسلامی از اواسط قرن دوم هجری مطرح بوده، در قرن ششم و هفتم به اوج کمال و نظام خود دست یافته است.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6166.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6166_d95080c60dbec304df31d7c66eee2410.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
سیری در فراخنای ادبیات فارسی
53
72
FA
جواد
یوسفیان
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6167
بی گمان ادبیات هر کشور متضمن بخش بزرگی از حقایق و مسائل اجتماعی است و از این رو هر پژوهنده ای که بخواهد به بررسی عمیق و وسیع جامعه ای معین دست زند، الزاماً باید آثار ادبی آن جامعه را نیز مورد توجه قرار دهد. به عبارت دیگر، چنان که اصحاب علوم اجتماعی رسانیده اند، «بدون درک عمیق ادبیات اصیل یک ملت نمی توان به ماهیت حقیقی زندگی مدنی آن ملت پی برد». ادبیات یکی از هنرهای انسانی است، که بر کلام تکیه دارد. کلام بر دو نوع است اول مقفی، و مقید به وزن و دوم بدون التزام به وزن و قافیه. نوع اول را شعر و نوع دوم را نثر می خوانیم. نثر ادبی شامل داستان و نمایشنامه و شرح حال و تاریخ و هر نوشته ای که آرایش ادبی به خود گیرد می شود. برجسته ترین امتیاز معنوی ما ایرانیان، ادبیات ما است. ارزش و اهمیت و جاذبه بی مانند ادبیات فارسی وابسته زبان فارسی است. زبان شناسان و صاحبنظران ادبی، زبان فارسی را به زبان انگلیسی مانند کرده اند و آن را انگلیسی مشرق زمین به شمار آورده اند. از نظر اینان، این هر دو زبان پیچیدگی های دستوری خود را به حداقل رسانده اند و از زبان های بیگانه اجزاء و عناصر فراوانی به وام ستانده اند. زبان انگلیسی از زبان های لاتینی و فرانسوی و زبان فارسی از زبان عربی سود برده است. گیرایی و تأثیر عمیق زبان فارسی بر روح و اندیشه مشتاقان و پژوهشگران میراث پرمایه ادبی ما آشکار است و از همین رو است که محقق تیزبینی چون ادوارد براون (Edward Brown) در تاریخ ادبیات خود تصریح میکند که، کسی که زبان فارسی نمی داند انسان کاملی نیست. ما از ادیبات ایران پیش از اسلام و منابع مربوط به آن اطلاعات چندانی نداریم. رسالاتی چند از آن دوره باقی مانده اند که حاوی ششصدهزار واژه اند و تقریباً همه ماهیت دینی دارند و کمتر به امور سیاسی و اجتماعی پرداخته اند. در این میان می توان کتاب کلیله و دمنه را که در عصر دولت ساسانی به ایران آورده شد و به زبان پهلوی ترجمه گردید از آثار دیگر مستثنی کرد. این اثر که در حقیقت یک رمان پرمایه اجتماعی است و حقایق زندگی آدمی را از زبان حیوانات باز می گوید و مخصوصاً مقدمه ای که بر زویه طبیب برآن نگاشته است، در خور ذکر است. بدین ترتیب مفهوم هایی که در این مقام پیش می نهیم شامل تاریخ اجتماعی ایران پیش از اسلام نمی شود، بلکه دوره اسلامی را در برمیگیرد.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6167.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6167_196a5ad9dee0191f267d52ed1bdb32ad.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
احیاگر عجم «تأملی تازه در اندیشه و آرمان فردوسی
73
89
FA
محمود
درگاهی
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6168
شاهنامۀ فردوسی کاری کارستان است. زیرا شاعر فرزانه ایران، به هنگام آفریدن حماسه سترگ خویش، هم بر زبان و تکنیک و فضا و دیگر عناصر هنری مورد نیاز آن وقوفی شایسته و در خور داشته است، هم در جریان های فکری و سیاسی روزگار خود نظارت و تأملی عمیق می نمود، و هم از قدر و مکان بلند سخن، که در آن روزگار دستاویز تملق و تکدی قرار می گرفت. آگاهی حکمیانه یافته بود. و هم... در نتیجه، در همان روزگاری که ستایشگران حقیر و بی مایه سلطان غزنوی درُ دری را در پای خوک و خرس و کفتاری می ریختند، و سخن فروشانی چون انوری- حتی یک قرن پس از فردوسی- شاعری و سخنوری را می مقدارتر از کناسها می یافتند، فردوسی بزرگ با آگاهی شگفتی از شکوه و بلندی سخن، آن را بذر جاودانگی و نامیرائی شاعر، و موجب بالندگی و روییدن دوباره فرهنگ و زبان سرزمین خود می بافت: نمیرم ازین پس که من زنده ام که تخم سخن را پراکنده ام اما آنچه که بیش از همه این عوامل و انگیزه ها، زندگی و سیمای رشک انگیز فردوسی را رنگی محبوب و آرمانی می زند نقش احیاگرانه او، در نخستین سده های آغاز و پیدایش شعر دری است! زیرا که وی نخستین شاعری است که برای خویش رسالتی احیاگرانه می گزیند، و سی سال زندگی خود را در بهای آن می پردازد.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6168.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6168_52f07e6274065d97bf9f28e7212e1644.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
عالم تصویر در دیوان صائب تبریزی
90
116
FA
احمد
شوقی نوبر
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6169
هر چند نقاشی نوعی تقلید از طبیعت است ولی همیشه تقلیدی صرف نیست زیرا معمولاً ذوق و اندیشه نقاش در آن دخالت دارد. بدین گونه که نقش پرداز مبتکر مناظر و نهادهایی را از عالم خاک برای بیان احساسات و آرمان های خود برمی گزیند و دخل و تصرفاتی در تصویر کردن آن، بر پایه ذوق هنری و ابداعات فکری به عمل می آورد تا آن پدیده ها را در تابلوی نقاشی خود بدان گونه که در نظر دارد جلوه دهد. از نحوه تقلید و برداشت های نقاش از طبیعت و چگونگی دخل و تصرفاتش در آنها، سبک ها و مکتب های مختلف در زمینه نقاشی پدید می آید، و در هر حال عالم تصویر (عالم پدید آمده در تصاویر در و دیوار، تابلوهای نقاشی و پرده ها) با آنکه نشأت یافته از عالم طبیعت است اگر نه برای همه، لااقلّل برای مصوّر آن، آرمانی تر و دلخواه تر از خود عالم طبیعت است. به طوری که صائب در بیت فوق الذکر، عالم تصویر را در تمثیل حیرانی مردم، اصل قرار داده و عالم خاک را- بدان مناسبت که عمر همه در آن در پردۀ حیرانی (با ایهام به حیرت در عرفان، که سالک هنوز در آن محجوب از خداست) گذشته- کم از آن عالم نداسته است.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6169.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6169_79eeebca124fd731089d3939d52b2546.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
طلبه
117
121
FA
آنتون
چخوف
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6170
سالگشت مرگ آنتوان چحوف نویسنده بزرگ روسی در تاریخ 17 ژوئیه 1904 فرصت ارزنده ای به مترجم داد تا متن کوتاه ولی دشوار «طلبه» را که خود نویسنده آنهمه دوست می داشت بما بشناساند. خانم رؤیا لطافتی آنرا از زبان فرانسوی و نه روسی ولی با توجه به متن اصلی به فارسی برگردانده است، کاری که تاکنون انجام نگرفته سات. گیرائی و زیبائی متن در بیان مترجم موج می زند. با وجود فاصله زمانی و زبانی او با نویسنده، روح داستان حفظ و پیام آفرینندۀ توانای آن به ما رسانده شده است. ما ضمن چاپ ترجمه همراه با متن فرانسوی آن بمنظور استفاده دانشجویان رشته مترجمی زبان فرانسه در انتظار کارهای دیگر این مترجم جوان و تازه نفس می مانیم.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6170.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6170_b29e0973a813cca9a926885eea03c32a.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
المسرح فی العالم العربی قبل النهضه الأدبیه
122
127
FA
مجید
صالح بک
0000-0001-8137-284x
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
msalehbek@gmail.com
10.22054/ltr.1998.6171
هناک سؤال قد تردد عل ألسنته الباحثین و النقاد فی الأدب العربی و هو، هل کان العرب یعرفون الأدب التمثیلی؟ المعتقدون بخلو الأدب العربی القدیم من هذا الفن قد حاولو أن یجدوا سبباً لعدم وجود الأدب التمثیلی، و السبب الشائع فی تفسیر احجام الأدب العربی عن التألیف المسرحی فی العصور الاسلامیه هو ارتباط التألیف المسرحی القدیم بالأساطیر حیث یجسّم فیه المؤلفون روح الصراع بیین الانسان و القوی الالهیه، فهی نزعه و ثنیه لم یکن الاسلام لیقبلها و لم تکن معانی الدین التی استقرت فی نفوس الناس لتسمح بقیام فکره من هذا النمط. و یرد توفیق الحکیم علی هذا الرأی بقوله: «لقد سمع للناقلین أن یترجموا کثیراً من الاثار التی أنتجها الوثنیون، فهذا کتاب کلیله و دمنه الذی نقله ابن المقفع عن اللغه الفهلویه. کما أن الاسلام لم یحل دون ذیوع خمریات أبی نواس و لادون التماثیل فی قصور الخلقاء و لا دون براعه التصویر فی المنیاتور الفارسی. کما أنه لم یحل دون نقل کثیر من المؤلفات الیوناتیه التی جاء فیها ذکر لتقالید الوثنیه .. الخ.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6171.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6171_3f08c66009fe5c5d7d316fe0f8021fc0.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
چکیده مقاله "ادبیات نمایشی در جهان عرب پیش از نهضت ادبی"
128
129
FA
مجید
صالح بک
0000-0001-8137-284x
هیئت علمی داتشگاه علامه طباطبایی
msalehbek@gmail.com
10.22054/ltr.1998.6172
آیا اعراب با ادبیات نمایشی آشنایی داشته اند؟ این پرسشی است که بر زبان بسیاری از محققان و نقادان ادب عربی جاری است. برخی پژوهشگران و محققان عرب بر این باورند، که ادبیات کهن عربی تهی از آثار نمایشی است، و بهانۀ روی نیاوردن اعراب به این نوع هنر را- در گذشته- پیوند آن با اساطیر می دانند، زیرا که روح حاکم بر این گونه آثار، کشمکش انسان با خدایان گوناگون و متعدد است، و این مطلب از نقطه نظر دین مداران گرایشی شرک آلود بوده، که نمی توانسته است مورد پذیرش اسلام باشد، و در حقیقت مفاهیم بلند اسلامی و معارف آن فاتر از آن است، که اجازه طرح چنین طرز تفکری را بدهد. البته توفیق حکیم نمایشنامه نویس بزرگ مصری، علت را، این مطلب نمی داند، و در رّد آن به انتقال و ترجمۀ بسیاری از آثار یونانیان و دیگر ملل که در آن بعضاً از الهه های گوناگون سخن به میان آمده استناد می جوید. در مقابل عده ای دیگر معتقدند که نیازی به این گونه تفسیر ها و تحلیل ها نمی باشد، زیرا نه تنها در ادبیات دورۀ جاهلی اشاره ای به این نوع هنر نشده که اصولاً به هنگام ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی، ادبیات نمایشی در جهان به دلیل نفوذ و مخالفت اولیۀ کلیسا ناشناخته بوده، بنابراین سخن نگفتن متولیان دین در این باره تمری طبیعی بنظر می آید.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6172.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6172_0d36430fc1c1599fa741348d64640067.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
چکیده مقاله «سه اثر از مارسل پانیول و تأثیر آن بر ادبیات کودکان»
130
131
FA
ابراهیم
کاظمی
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6173
مارسل پانیون نویسنده معاصر و عضو آکادمی فرانسه (اوبان 1895 پاریس 1974) که با آغاز نویسندگی، معلمی زبان انگلیسی را رها کرد و آثاری دراماتیک در زمینه تأثر از خود به یادگار نهاد. آثار نمایشی او بیشتر در زمینه فرهنگ و ادبیات مردم است و بویژه فرهنگ عامۀ سرزمین آبا و اجدادی اش مارسی. آثاری به یاد ماندنی در زمینه تأثر از قبیل توپاژ، فانی، ماریوس، سزار و زن نانوا را نوشته و به روی صحنه برده است. در بین سالهای 1950 تا 1960 خاطرات دوران کودکی خود را در قالب سه اثر ادبی تحت عناوین مجدد عظمت پدر La Gloire de mon pere، خانه (قصر) مادری Le chateau de ma mere و رمز و رازهای جوانی Le Temp des secrets به رشته تحریر درآورد. معدود جوان و یا نوجوان فرانسوی است که خاطرات کودکی پانیول را در دوره دبیرستان نخوانده باشد و از این منظر تأثیر قابل توجهی بر روی کتابهائی که در زمینه ادبیات کودکان چاپ و منتشر شده داشته است.
https://ltr.atu.ac.ir/article_6173.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6173_4bc35da9cf011de376d75dff3d86bd39.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
litterature enfantine et la trilogie de narcel pagnol
1
13
FA
ابراهیم
کاظمی
هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی
10.22054/ltr.1998.6312
https://ltr.atu.ac.ir/article_6312.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6312_ed3de56fda6b659adb59a7590890c048.pdf
دانشگاه علامه طباطبائی
متن پژوهی ادبی
2251-7138
2476-6186
2
4
1998
06
22
L'ETUDIANT
14
19
FA
آنتون
چخوف
....
10.22054/ltr.1998.6313
https://ltr.atu.ac.ir/article_6313.html
https://ltr.atu.ac.ir/article_6313_c71a504881cb05b4f86faefd6a3b63b2.pdf