%0 Journal Article %T ماهیت تصوف و زبان آن از دیدگاه مولانا در مثنوی %J متن پژوهی ادبی %I دانشگاه علامه طباطبائی %Z 2251-7138 %A سیف, عبدالرضا %A ولی یاری اسکندری, علیرضا %D 2019 %\ 03/21/2019 %V 23 %N 79 %P 102-77 %! ماهیت تصوف و زبان آن از دیدگاه مولانا در مثنوی %K تصوف %K نگاه هنری %K نگاه معرفتی %K زبان ارجاعی %K زبان عاطفی %R 10.22054/ltr.2018.23744.1951 %X این پژوهش در بررسی و نقد دیدگاه شفیعی کدکنی دربارة عرفان و زبان آن به نگارش درآمده‌است. در این دیدگاه، عرفان نگاه هنری به دین و زبان آن، زبان شعر و مطابق تقسیم‌بندی آ.آر ریچاردز، ناقد ادبی، زبانی عاطفی و فاقد صدق و کذب منطقی در مقابل زبان ارجاعی، و قابل صدق وکذب در علوم تجربی تلقی شده‌است. طبق بررسی انجام‌شده در این پژوهش که با تحلیل محتوای ابیات مثنوی و شیوة بیان مولانا در بیان عناصر اصلی عرفان اسلامی صورت گرفته، تصوف جز در چهارچوب مقولة معرفت‌شناسی تبیین‌پذیر نیست. در دیدگاه مولانا، تصوف نگاه و ماهیت معرفتی دارد که معیار در آن، برخلاف نگاه هنری، حقیقت است نه زیبایی، و زبان گزاره‌های آن معرفتی و بعضاً معرفتی ــ عاطفی می باشد و نیز ملاک صدق درآن‌ها، برخلاف دیدگاه مذکور، نه درونی و از سنخ «صدق هنری»، بلکه بیرونی و منطقی است. به‌علاوه، تصوف برخلاف هنر که به علت منش ارتباطی، وابسته به زبان است، به زبان وابسته نیست. ازاین‌رو، عارف سرانجام، خاموشی را ترجیح می‌دهد. %U https://ltr.atu.ac.ir/article_9148_209b6547293826c755e49a153905c65a.pdf